Cukierek albo... psikus!

Cześć i czołem!

Za nami praktycznie ostatni dzień października. Wydawać by się mogło, że dopiero co ten miesiąc się zaczął, a tu już będziemy witać listopad. Kurczę, niech ten czas zwolni! Mam wrażenie, że przecież niedawno zaczęłam studiować, a zaraz przyjdzie mi pisać pracę licencjacką. Nie wiem jak u Was, ale u mnie wczoraj, kiedy czekałam na pociąg do domu, zaczął padać… śnieg! Byłam w takim szoku, zmarznięta, że nawet się z niego nie cieszyłam, a przecież co rok wyczekuję zimy z taką niecierpliwością. W każdym razie wyciągnęłam już cieplejsze rękawiczki, przygotowałam się na zimę, zaopatrując się w mnóstwo herbat, więc… no, może już nadchodzić!

Dzisiaj pojawiam się w związku z tym, że… to właśnie tego dnia, 31 października, w Hogwarcie obchodzi się Noc Duchów! Przyznać mi się raz dwa, kto w tym roku się przebrał i straszył biedne dzieci? Przygotowałam dla Was małe zestawienie tego, co działo się tego dnia w poszczególnych częściach Harry’ego. Mam nadzieję, że jesteście tym tak samo podekscytowani jak ja. To jak, gotowi? Mogę zaczynać?

31.10.1492

Kojarzycie Prawie Bezgłowego Nicka? Jasne, że kojarzycie — to w końcu słowa powiedziane przez niego wybraliście na cytat miesiąca (bardzo trafny wybór, jestem z Was dumna, moja krew :D)! Chociaż znamy go jako rezydenta wieży Gryffindoru, to za życia był bardziej… żywy. Zastanawialiście się kiedyś, jaka była jego historia? Ja w sumie też nie, ale nie obawiajcie się, zagłębiłam się w jego życiorys i już spieszę z wyjaśnieniem! Wszystko oczywiście przez kobietę; pewna Lady Grieve dzień przed Nocą Duchów poprosiła Nicka o zmniejszenie jej zębów. Nick, jako dobry i uczynny mężczyzna, próbował spełnić jej prośbę, nie spodziewając się, że przyniesie to trochę odwrotny skutek i zęby zamiast się wyprostować, staną się jeszcze większe i bardziej krzywe. I, widzicie, sir Nicholas stał się Prawie Bezgłowym Nickiem właśnie przez zęby. Następnego dnia, a więc w Noc Duchów, został skazany na śmierć. Ja zrozumiałam to tak, że Lady Grieve była mugolką, dlatego czary-mary Nicka okazały się niezbyt trafne w próbie wyprostowania zębów.

 

31.10.1981

Tę datę powinien kojarzyć każdy fan „Harry’ego…”, bo to właśnie ta data wpłynęła na większość wydarzeń w serii. To właśnie w Noc Duchów, kiedy Harry był jeszcze małym brzdącem, Sami-Wiecie-Kto pojawił się w Dolinie Godryka, by zapobiec spełnienia obietnicy, według której to mały Harry miał w przyszłości zagrozić Voldemortowi. Voldemortowi nie udało się jednak dokonać tego, co zamierzał — wbrew jego zamiarom chłopiec przeżył, a sam Czarny Pan zniknął na dobre kilka lat. Noc Duchów w roku 1981 dla niektórych była szczęśliwą nocą, końcem terroru, który siał w magicznym świecie Voldemort, ale dla Harry’ego ten czas oznaczał śmierć ukochanych rodziców. Następnego dnia, 1 listopada tego samego roku, mały Potter, z zaledwie blizną na czole, będącą pozostałością poprzedniej nocy, został znaleziony przez Dursleyów… A dalej sami wiecie jak było.

 

31.10.1991 — wydarzenia z „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”.

„W dzień poprzedzający Noc Duchów obudził ich cudowny zapach pieczonej dyni, rozchodzący się po korytarzach. (…) Ze ścian i sklepienia zwisało z tysiąc żywych nietoperzy, a drugie tysiąc śmigało ciemnymi chmarami nad stołami, powodując migotanie płomieni świec, osadzonych w dyniach. (…)

Harry nakładał sobie właśnie wielkiego pieczonego ziemniaka, kiedy na salę wpadł biegiem profesor Quirrell w przekrzywionym turbanie i z przerażoną twarzą. (…)

— Troll… w lochach… uznałem, że powinien pan wiedzieć.”

Co się później działo? Myślę, że każdy z Was dobrze wie, jak skończyła się pierwsza Noc Duchów w Hogwarcie Harry’ego.

„— Och, nie… — wyjąkał Ron blady jak Krwawy Baron.

— To była łazienka dziewczyn! — wydyszał Harry.

— Hermiona! — powiedzieli jednocześnie.”

Ostatecznie Harry’emu i Ronowi udało się uratować Hermionę — to Ron pięknie znokautował trolla jego własną maczugą. Rowling idealnie podsumowała Noc Duchów i przygodę z trollem, dlatego ja tym razem nie będę już nic dopowiadać; sama autorka zrobiła to perfekcyjnie.

„Są takie wydarzenia, które — przeżyte wspólnie — muszą się zakończyć przyjaźnią, a znokautowanie trzymetrowego trolla górskiego na pewno jest jednym z nich.”

 

31.10.1992 — wydarzenia z „Harry Potter i Komnata Tajemnic”

Noc Duchów była w Hogwarcie coroczną tradycją, dlatego nie powinno być dla nas czymś dziwnym, że w drugiej części przygód Harry’ego 31 października również działy się interesujące wydarzenia. Jeśli ktoś uważnie czytał tą cześć wie, że w roku 1992 przypadała pięćsetna rocznica śmierci Prawie Bezgłowego Nicka (o czym napisałam trochę więcej wyżej). Pięćsetna rocznica śmierci wiąże się z imprezowaniem, dlatego sir Nicholas zaprosił naszą złotą trójcę na tą wyjątkową uroczystość.

„Nadchodziła Noc Duchów, a Harry coraz bardziej żałował (…). Wielka Sala została już, jak zwykle, przystrojona żywymi nietoperzami, olbrzymie dynie Hagrida zamieniły się w wielkie latarnie i krążyły pogłoski, że Dumbledore wynajął trupę tańczących szkieletów, aby uświetnić ucztę.”

Dalej było już tylko lepiej. Nie dość, że Harry, Ron i Hermiona brali udział w przyjęciu z okazji rocznicy śmierci, to w Noc Duchów miał swój początek tragiczny ciąg wydarzeń. Zaraz po wyjściu z lochów, w których odbywała się uroczystość, Harry zaczął słyszeć dziwne dźwięki. Podążając za głosem dotarli na korytarz na drugim piętrze.

Oprócz tego napisu zobaczyli coś jeszcze — spetryfikowaną kotkę Norris.

Druga Noc Duchów w Hogwarcie Harry’ego, jak widzicie, również nie była zbyt udana.

31.10.1993 — wydarzenia z „Harry Potter i Więzień Azkabanu”

Czy działo się coś szczególnego w Noc Duchów w trzeciej części? Oczywiście, że tak! Cóż to by była za Noc Duchów w Hogwarcie, gdyby nie wydarzyło się nic niespodziewanego? Zaczęło się niewinnie, prawie idealnie:

„W Wielkiej Sali unosiły się w powietrzu setki wydrążonych dyń z płonącymi wewnątrz świecami, chmary żywych nietoperzy i mnóstwo płonących pomarańczowych serpentyn, które płynęły leniwie poprzez pochmurne sklepienie jak wspaniałe węże wodne. Jedzenie było wspaniałe (…).

Ucztę zakończyło widowisko zorganizowane przez duchy Hogwartu. Powyskakiwały ze ścian i stołów, tworząc barwny korowód. Prawie Bezgłowy Nick, duch Gryffindoru, wzbudził ogólny podziw, znakomicie odgrywając scenę pozbawiania go głowy.”

Później wszyscy ruszyli do swoich dormitoriów, by tam kontynuować zabawę. Było to jednak niemożliwe — okazało się, że w zamku pojawił się Syriusz Black, uznawany przez prawie wszystkich jako morderca. Uczniowie spędzili noc w Wielkiej Sali.

„— Ale się wściekł ten Syriusz Black.”

 

31.10.1994 — wydarzenia z „Harry Potter i Czara Ognia”

„Czara Ognia” również nie była oryginalna, jeśli chodzi o spokój w Noc Duchów. W tym roku w Hogwarcie odbywał się Turniej Trójmagiczny, dlatego to właśnie w Noc Duchów zdecydowano wylosować trzech reprezentantów.

„Wielka Sala była udekorowana inaczej niż poprzedniego dnia. Zbliżała się Noc Duchów, więc pod zaczarowanym sklepieniem krążyły chmary żywych nietoperzy, a z każdego kąta szczerzyły zęby wydrążone dynie. (…)

Uczta w Noc Duchów ciągnęła się dłużej niż zwykle, a w każdym razie tak im się wydawało. (…) W końcu talerze zalśniły czystym złotem i wybuchła wrzawa podniecenia, która ucichła prawie natychmiast, gdy Dumbledore podniósł się z krzesła.”

Oczywiście Harry miałby zbyt proste życie, gdyby i w tym roku nie spotkało go coś niezwykłego — tym razem był to wybór jego jako drugiego reprezentanta w turnieju przez czarę ognia. Wybór delikatnie… niespodziewany. Dopiero później okazało się, komu zależało, by skrzywdzić Harry’ego, chociaż i tak nie obyło się bez zarzutów w jego stronę.

„Płomienie w Czarze Ognia ponownie zabarwiły się czerwienią. Trysnęły iskry. Długi język ognia wystrzelił w powietrze i wyrzucił jeszcze jeden kawałek pergaminu. (…)

— Harry Potter.”

Starałam się znaleźć jakieś informacje o Nocy Duchów z kolejnych lat nauki, ale niestety, mimo przewertowania książek wzdłuż i wszerz, informacji brak.

Jak widać — halloween nawet w magicznym świecie ma swoją tradycję. Szkoda, że w filmach niektóre sceny nie były dokładniej pokazywane; jak na przykład uczta z okazji pięćsetnej rocznicy śmierci Nicka.

Podobał Wam się ten post? Mam nadzieję, że tak, bo spędziłam nad nim całkiem sporo czasu! Liczę na Wasze komentarze, potrzebuję trochę naładować motywację, bo ostatnio z nią kiepsko. Widzimy się już za kilka dni, więc pozostaje mi życzyć Wam miłego wieczoru i do zobaczenia!

Podobne posty pojawiły się w związku z Bożym Narodzeniem i Walentynkami. Zapraszamy również tam!

M.