Cassie
— Odniesienie do tematu: 3/3
Daję 3 punkty, bo mimo że kartki z kalendarza nie były jakoś wyraźnie zaznaczone, to ja tam to uznaję.
— Styl napisanej pracy: 6/10
Podobało mi się. I chociaż kuły mnie w oczy niektóre przemyślenia Hermiony dotyczące Harry'ego i Rona (niezbyt kanoniczne), to jestem w stanie to przełknąć; w końcu to Autor decyduje, jak przedstawi bohaterów i relacje pomiędzy nimi (wszystko dobre, o ile jest realistycznie napisane). W sumie to nie mam się za bardzo do czego przyczepić, może tylko styl mi niezbyt podpasował, bo jednak miniaturka mnie nie porwała. Nie będę oceniała prawdopodobieństwa miniaturki, bo się nie znam na psychice człowieka i ewentualnych terapiach, ale trzeba przyznać, że trochę za krótki odcinek czasu na coś takiego.
— Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 4/10
Trochę tego było, więc nie przedłużajmy i przejdźmy do przykładów:
„Niby jak przelewanie mojego bólu i goryczy na papier po stracie Jego mogłoby mi pomóc zapomnieć czy chociaż załagodzić ból, ale skoro Trochlin tego oczekuje, będę wypełniać ten obowiązek, bo tak systematyczne, codzienne zapisywanie tu swoich wszystkich odczuć czy przemyśleń jest dla mnie pewnego rodzaju obowiązkiem” ← to jest jedno zdanie. Nikt nie lubi, gdy są zbyt długie, bo łatwo można stracić wątek. Najlepiej jest tworzyć takie z jednym, dwoma orzeczeniami, ale na pewno nie czterema.
„Jeśli mam być szczera w tym, co tu piszę to chcę umrzeć, ale nie popełnić samobójstwo, umrzeć ratując przy tym życie komuś innemu” ← przecinek po „piszę” i drugim „umrzeć”. Myślę też, że lepiej to by wyglądało, gdyby zamiast przecinka po „samobójstwo” postawić średnik, ale to już czepialstwo.
„ja tego chce, chce odejść” ← „chcę”.
„Kazał mi iść na spotkanie dla grupy ,,z problemami” takim jakie mam ja” ← nie ogarniam tego zdania, dziwnie skonstruowane; teraz przyszło mi do głowy, że może zabrakło „i” przy „takimi”, wtedy to ma więcej sensu.
„nie poważny” i „nie doczekanie ich” piszemy razem, tj. „niepoważny” i „niedoczekanie ich” + „nie wartym” jako „niewartym”.
„Wielki Wybawca świata Potter” ← tutaj „świata” napisałabym też dużą literą. „Weasleya” i „Harrym” piszemy bez apostrofu.
„specjalistka zapłaciła chyba za tą robotę” ← „tę”, bo biernik (za kogo? co? zapłaciła).
„Nagle, w środku sesji” ← raczej bez przecinka.
„Kiiedy usłyszałam, co do mnie mają to nie ukrywałam nawet niezadowolenia.” ← literówka („kiedy”), przecinek po „mają” i zmieniłabym szyk na „to nawet nie ukrywałam niezadowolenia”.
„Kiedy tylko wszedł do domu na Święta Bożonarodzeniowe, oznajmił im – jej oraz swojemu ojcu– , że muszą poważnie porozmawiać” ← jest taka złota zasada, że albo dwa przecinki, albo dwa myślniki (vel pauzy czy półpauzy), więc spacja po „ojcu” i bez przecinka przed „że”.
„tępym kiwnięciu głową, jako przywitaniu” ← bez przecinka.
„Wciąż za nim tęsknie” ← w pierwszej osobie zawsze jest „ę”, więc „tęsknię”. „płacząc za tą najwyższą cenę” ← „płacąc”.
„20 letnia teraz już Hermiona” ← albo „dwudziestoletnia” (ta wersja byłaby lepsza, bo raczej pisze się wszelkie liczby słownie), albo „20-letnia”.
Myślę też, że po każdym takim podtytule przy kolejnych akapitach (dzień pierwszy, dzień drugi itd.) nie powinno być kropki, jednak pewności nie mam. Pomijając moją ostatnią uwagę, błędów i tak jest za dużo, bym mogła postawić więcej niż 4 punkty.
— Inne uwagi: 1/5
Za pomysł, bo mi się naprawdę podobał — 1 punkt.
— Ewentualne rady:
Popracować nad interpunkcją, bo nie było na zbyt wysokim poziomie. Może też przydałoby się sprawdzić zapis wyrazów obcych z apostrofem i bez.
Edge
— Odniesienie do tematu: 3/3
Podział na trzynaście dni to ciekawe ujęcie, szczególnie, że nie znamy całej historii. Nie wiemy dokładnie, jak Hermiona znalazła się w ośrodku, o którym opowiada. Nie wiemy, co dokładnie łączyło rozdzielonych bohaterów. Całe tło jest wybielone i tylko możemy sobie wyobrażać, jak wszystko się potoczyło w perspektywie znanych trzynastu dni, trzynastu kartek z kalendarza.
— Styl napisanej pracy: 9/10
Narracja pierwszoosobowa, forma dziennika. Jest lekko, bardzo zwięźle. Pasuje to do odczuć osoby, która zmaga się z jakimiś problemami. Tylko raz wytrącił mnie z rytmu zwrot „hop-siup” niepasujący do całej reszty, ale to drobne potknięcie. Odrobinę denerwowały mnie takie formy, jak „Jego” i te wielkie litery, ale to już kwestia twojego zamysłu. Kiedyś też używałam tej sztuczki w swoich tekstach.
— Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 8/10
Najbardziej rzucił mi się w oczy błąd z pierwszego akapitu. Wkradły się błędy składniowe, stylistyczne, interpunkcyjne, co razi już w drugim zdaniu całego tekstu.
„Niby jak przelewanie mojego bólu i goryczy na papier po stracie Jego mogłoby mi pomóc zapomnieć czy chociaż załagodzić ból, ale skoro Trochlin tego oczekuje, będę wypełniać ten obowiązek, bo tak systematyczne, codzienne zapisywanie tu swoich wszystkich odczuć czy przemyśleń jest dla mnie pewnego rodzaju obowiązkiem.”
Niby jak przelewanie mojego bólu i goryczy na papier po stracie Jego mogłoby mi pomóc zapomnieć czy chociaż załagodzić ból... — to zdecydowanie powinno być oddzielne zdanie zakończone znakiem zapytania. Przejście w formie „ale skoro” jest dość nieestetyczne. Chyba że zamienisz „niby” na „nie wiem, jak przelewanie...”. Wtedy ten łącznik już tak nie razi.
Dalsza część zdania według mnie niestety traci sens. Trochlin oczekuje od Hermiony prowadzenia dziennika, daje jej do wypełnienia obowiązek, a ona decyduje się go wypełnić, bo... to jest pewnego rodzaju obowiązkiem. Występuje tu po prostu jakieś zapętlenie, którego nie zauważyłaś.
Nie wiem, jak przelewanie mojego bólu po stracie na papier mogłoby mi pomóc zapomnieć, czy chociaż załagodzić ból, ale skoro Trochlin tego oczekuje, będę wypełniać ten obowiązek. Tak systematyczne, codzienne zapisywanie tu swoich wszystkich odczuć i przemyśleń sprawia, że czuję się choć odrobinę bardziej poukładana... — być może tak brzmiałoby to lepiej.
Później przytrafia ci się jeszcze kilka podobnych potknięć, kiedy nie radzisz sobie ze składnią lub interpunkcją. Większość takich błędów spowodowana jest tym, że prawdopodobnie czytasz tekst przed publikacją dość niedokładnie lub, tak jak ja, jesteś wzrokowcem i tylko śledzisz tekst oczami. A wtedy nie wyłapujesz błędów.
Zwróć też uwagę na formę pierwszej osoby np.
„ale ja tego chce” — „ale ja tego chcę”.
Wkradły się także zwykłe literówki (np. „nie” zamiast „niej”). Mylisz się także w odmianie nazwisk, ale niestety w tym nie jestem ekspertem, więc nie mam co cię pouczać.
— Ewentualne rady:
Czasami warto poświęcić chwilę czasu na przeczytanie całego tekstu i zastanowienie nad stylem. Kiedy piszemy, nie zawsze zdajemy sobie sprawę z kolokwializmów, które wdzierają się nieproszone i później burzą cały emocjonalny efekt. A jednolity styl podnosi walory tekstu.
Zwróć uwagę na zdania, które należy kończyć znakiem zapytania (ciekawe, czy...? niby jak..?), na odmianę czasowników i ich końcówki, odmianę nazwisk oraz na interpunkcję. W każdej z tych rzeczy może z łatwością pomóc beta.
Pisarka
— Odniesienie do tematu: 2/3
Kartki z dziennika, czyli tak, jak to było dozwolone. Poprawna forma, jednak szkoda, że nie ma tam dat, określenia, kiedy to się dzieje, a przecież z kalendarzem wiąże się właśnie data.
— Styl napisanej pracy: 6/10
Myślę, że Hermiona nigdy nie umiałaby nazwać swoich przyjaciół przypadkami skrajnej głupoty i znienawidzić ich lub zwracać się „Wielki Wybawca świata Potter”. Niektóre teksty nie pasują mi do niej. Uważam, że nigdy by tak się nie zachowywała.
Musze pochwalić opisy, które są przepełnione bólem, goryczą i przede wszystkim złością.
Szkoda, że te notki nie są nieco dłuższe. Podobają mi się wątki z przeszłością, o tym, jak Draco powiedział rodzinie, że jest z Hermioną, albo jego dzieciństwo. Trzeba zwrócić również uwagę na Narcyzę, która wspaniale postąpiła odwiedzając ją, ale na początku była sceptycznie do tego nastawiona.
— Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 10/10
Nie zauważyłam żadnego błędu.
— Inne uwagi: 3/5
Za pomysłowość — umieszczenie Hermiony w ośrodku oraz jej terapię, za postawę Narcyzy oraz za założenie księgarni.
Dobre pomysły to podstawa, trzeba je tylko dobrze sprzedać. Uważam, że gdyby miniaturka była dłuższa, zawierała opisy wspólnie spędzonych chwil Hermiony i Dracona byłaby dobra. To wcale nie oznacza, że ta jest zła. Bardzo miło się czytało. Na początku zastanawiałam się ktoś jest tym tajemniczym „Nim”. Nie przestawaj pisać, szlifuj swoje prace, bo są bardzo dobre. :)
Arcanum Felis
— Odniesienie do tematu: 1,5/3
Nie dałam maksymalnej ilości punktów, ponieważ temat nie został zrealizowany w całości.
— Styl napisanej pracy: 4/10
Przyznam szczerze, że miałam wielki problem z przyznaniem punktów za styl. Ogólnie mogę powiedzieć, że Twój styl podoba mi się. Szczególnie podziwiam Cię za te bardzo długie zdania, które ja zapewne podzieliłabym na kilka mniejszych. Jednak całość traci na tym, że Hermiona w ogóle nie ma w sobie nic kanonicznego. Oczywiście rozumiem fakt, że ma depresję i nie umie sobie poradzić ze śmiercią Dracona, ale… takie zachowanie do niej nie pasuje. Szczerze wątpię w to, że Hermiona potrafiłaby mówić do Harry’ego i Rona po nazwisku. Poza tym jej słownictwo pozostawia wiele do życzenia. Jednak najbardziej razi to, że bardzo przyspieszyłaś proces leczenia. Leczenie depresji trwa długo, czasem nawet latami, a u Ciebie dzieje się to za szybko. Dlatego otrzymujesz ode mnie tak mało punktów.
— Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 5/10
Ogólnie mogę powiedzieć, że jest dość średnio pod tym względem. Masz problem z szykiem zdań. Często wyrazy były nie w tej kolejności co powinny. Zdarzyło się, że zjadłaś jedną czy dwie literki, ale to się zdarza każdemu, także wybaczamy. :) Wiadomo, że nikt nie jest nieomylny. Tekst wygląda tak, jakby był pisany na ostatnią chwilę i tylko raz przejrzany. Na przyszłość powinnaś zwracać większą uwagę na to, co piszesz. Jeśli chodzi o interpunkcję to naprawdę nie jest źle. Były pojedyncze wpadki, ale nie wpłynęły znacząco na moją ocenę. Pod spodem wypisałam błędy, które wychwyciłam.
Harry’m, Weasley’a — w tym wypadku nie stosujemy apostrofu tylko po prostu piszemy Harrym, Weasleya. Na przyszłość polecam przejrzeć poradniki dotyczące odmiany imion i nazwisk, które są dostępne w Internecie (wujek Google prawdę Ci powie).
„zaczeli” — powinno być „zaczęli”.
„zaczęliśmy się spotykać on wiedziała” — zjadłaś literkę „a” powinno być „ona”. :)
„dużo miejsca dla nie” — „dużo miejsca dla niej”.
„oznajmił im – jej oraz swojemu ojcu– , że muszą poważnie porozmawiać” — zły zapis zdania powinno być tak: „oznajmił jej i swojemu ojcu, że muszą poważnie porozmawiać”. Wtrącenie w tym wypadku nie brzmi zbyt dobrze.
“On cię naprawdę kochał.” — błędny cudzysłów.
„płacząc za tą najwyższą cenę” — powinno być „płacąc za to najwyższą cenę”.
„20 letnia” — „dwudziestoletnia”.
„Z pewnością by mnie wyśmiał, pomyślała, wzięła przywołany przedmiot do ręki ”— według mnie powinnaś to zapisać tak: „Z pewnością by mnie wyśmiał — pomyślała, po czym wzięła przywołany przedmiot do ręki”.
— Inne uwagi: 0/5
Nie mam za co przyznać dodatkowych punktów.
— Rady dla autorki pracy:
Radzę poszukać dobrej bety, która wskaże błędy i uświadomi Ci co piszesz źle. Trzymam kciuki za Twoje kolejne dzieła, bo mam przeczucie, że za jakiś czas rozwiniesz skrzydła. Powodzenia! :)
Kathleen Smith
— Odniesienie do tematu: 3/3
Nie ma się do czego przyczepić.
— Styl napisanej pracy: 6/10
Bardzo podoba mi się stopniowe wprowadzanie napięcia — to, że dopiero przy dwunastym dniu dowiadujemy się, jak zginął Draco, albo to, jak Narcyza z czasem przekonywała się do Hermiony. Miniaturka zachowana w smutnym nastroju, co — zakładam — było celem autorki. Jednakże emocje głównej bohaterki mogły zostać lepiej opisane, bardziej wyraźnie, a co za tym idzie — praca mogłaby naprawdę chwytać za serce, a nawet doprowadzić do łez, czego jednak nie zrobiła (przynajmniej w moim przypadku). Nie przyczepię się do zachowania Hermiony: do tego jak potraktowała Rona czy Harry'ego, ponieważ rozumiem, że po tak silnej stracie człowiek nie funkcjonuje już jak kiedyś, więc właściwie jej zachowanie wyszło bardziej na plus. Reasumując, miniaturka była dobra, ale mogła być o wiele lepsza.
— Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 6/10
Tutaj, niestety — pojawiły się błędy zarówno ortograficzne, jak i stylistyczne oraz interpunkcyjne. Było ich dość dużo, co czasem zakłócało mi płynne czytanie miniaturki.
„chce” — chcę (błąd popełniany wielokrotnie).
„zaczeli” — zaczęli.
„nie poważny” — niepoważny.
„tą robotę” - tę robotę.
„oznajmił im – jej oraz swojemu ojcu– , że muszą poważnie porozmawiać” — niepotrzebny przecinek.
Przykładowo posłużę się zdaniem:
<<Na pierwszym spotkaniu spytał mnie nawet czy nie dała bym mu swojego autografu i nie zrobiła sobie z nim zdjęcia, bo jak powiedział „Nie co dzień spotyka się takie znane na całym świecie osobistości”>> — przed „czy” powinien być przecinek, poprawnie ortograficznie pisze się: „dałabym”, a po „bo jak powiedział” zapomniałaś wstawić dwukropek. Jak widać, w jednym zdaniu popełniłaś trzy różne błędy.
Głównie przeszkadzały mi błędy interpunkcyjne, zjadasz bardzo wiele przecinków.
Wyłapałam także literówki: kiiedy, w słusznej sprawię (powinno być: sprawie), on wiedziała (powinno być: ona), płacząc za tą najwyższą cenę (rozumiem, że chodziło o: płacąc; to)
Kiedy zadaje się pytanie, nawet jeśli jest ono retoryczne, wstawiamy znak zapytania, czego zabrakło w bardzo wielu wypowiedziach. Ponadto kropkę stawia się po cudzysłowie, nigdy przed. Słowo „że” można zastąpić słowem „iż”. Inne powtórzenia też się zdarzały, ale pisanie dziennika jest luźną formą pisemną, dlatego nie zwróciłam na to uwagi przy przyznawaniu punktów (to tylko taka mała dygresja na przyszłość. O wiele płynniej czyta się, kiedy tekst nie zawiera w sobie zbyt wielu powtórzeń). Czasem lepiej też postawić kropkę i napisać dwa zdania, niż ciągnąć jedno przemyślenie, nadużywając przy tym przecinków.
— Inne uwagi: 1/5
Przyznaję miniaturce dodatkowy punkt za dobre wykreowanie postaci Narcyzy — nawet zapałałam do niej sympatią dzięki tej pracy. :)
— Ewentualne rady:
Mam ich w sumie kilka: sprawdzaj miniaturki, koryguj błędy, zanim opublikujesz jakąś pracę i próbuj bardziej wczuć się w poszczególnych bohaterów — ich uczucia i zachowanie. Poza tym nie przestawaj pisać, bo masz talent, który warto rozwijać.
__________
Podsumowując: 81,5
