Acrimonia
—
Odniesienie do tematu: 3/3
Wszystko jest jak należy.
—
Styl napisanej pracy: 9/10
To ładny kawałek tekstu, od
początku ciekawi i trzyma w tym stanie do ostatniej linijki, chociaż nie
zaskoczył mnie taki wybór Hermiony, postąpiła tak, jak czytelnik tego
oczekiwał, znając kanoniczną Hermionę. No właśnie, wyszła ona naprawdę kanonicznie,
od samego początku, gdy dostajemy informację o jej awansie, aż po spotkanie z
Draco jest to taka nasza Hermiona, a w każdym razie moja na pewno. Podejmowane
przez nią decyzje i słowa są po prostu tak w jej stylu, jej zarzut do Draco, że
nie do niego należała decyzja. Rozegrane naprawdę świetnie.
Draco jest tu uzupełnieniem,
ale cieszy oko. Odejście, dwukrotne, wydaje się w jego stylu, w obydwu
przypadkach chciał ochronić najbliższych, nie być ciężarem i może w kanonie
takich przesłanek nie mamy, tak myślę, że fanonicznie to odpowiada i ja również
widziałabym tak jego postać, gdy już znajdzie się w niekorzystnym położeniu.
Opisy mnie zachwycają, naprawdę
nie wiem, kiedy przerzucałam strony, bo nie odczuwałam tego wcale, a to dobra
cecha tekstu.
—
Poprawność: 7/10
Było niewiele błędów, na pewno
zwracaj bardziej uwagę na czas narracji, bo czasami ci się motał oraz zła
odmiana imion i nazwisk, np. Weasleya zamiast Weasley’a.
—
Inne uwagi: 3/5
Za końcówkę, ponieważ podeszłaś
do tego naprawdę dojrzale, Hermiona postąpiła jak należy, która nie rezygnuje z
rodziny, byle był pairing, ale wykazuje się racjonalną decyzją i
odpowiedzialnością.
Arcanum
—
Odniesienie do tematu: 3/3
Praca napisana na temat.
—
Styl napisanej pracy: 9/10
Bardzo dobra miniaturka.
Hermiona ukazana jako dojrzała kobieta po przejściach, mająca rodzinę i
wymarzoną pracę. Draco jako asystent również wypada bardzo dobrze. Ich
spotkanie i rozmowa przebiega dość zaskakująco i mogłoby się wydawać, że
będziemy mieli happy end, jednak Hermiona w porę się opamiętuje. Zazwyczaj
bywam zawiedziona w takich momentach, ale tutaj zakończenie bardzo mi się
spodobało. Poza tym było bardzo emocjonalnie!
—
Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 6/10
Mam wielki problem z tą częścią
oceny. Najbardziej przeszkadzają mi dywizy zamiast pauz, co jest kluczowym
błędem. Wychwyciłam także kilka innych:
„- Naprawdę zasłużyłaś na to
stanowisko - powiedział Kingsley
Shacklebolt, stojąc obok.” — jedna stacja za dużo.
„- Ożeniłaś się z Weasley'em -
powiedział innym tonem głosu, pełnym żalu. Skrzywił wargi w wymuszonym
uśmiechu. - No proszę, i macie dzieci.” — powinno być wyszłaś za Weasleya; w
odmianie nie dajemy apostrofu.
„- Poproszę Kingsley'a
Shacklebolt'a o pracę w innym departamencie.- To były ostatnie słowa, które
wypowiedział w moim kierunku.” — Taka sama sytuacja, jak wyżej bez apostrofu i
spacja przed pauzą.
—
Inne uwagi: 1/5
Daję dodatkowy punkt za
przemyślany pomysł.
Rady
dla autorki:
Przykładaj większą uwagę do
estetyki pracy i odmiany przez przypadki. Warto skorzystać z informacji
zawartych w internecie, ewentualnie pisz do mnie na maila, zawsze pomogę.
___________
Razem: 19/28
M.
—
Odniesienie do tematu: 3/3
Interpretacja tekstu piosenki to zazwyczaj
trudne zadanie. Każdy inaczej interpretuje teksty/wiersze, każdy inaczej
wyobraża sobie, co kryje się za danymi słowami. Najpierw przeczytałam tekst
piosenki, następnie przeczytałam miniaturkę. Uważam, że autorka świetnie
poradziła sobie z interpretacją tego utworu, dlatego przyznaję 3 punkty.
—
Styl napisanej pracy: 8/10
Bardzo ładnie napisana praca! Akcja
w miniaturce jest płynna, przyjemnie się czyta. Końcówka ujmuje i wzrusza —
poświęcenie siebie, żeby inni byli szczęśliwi, nawet jeśli chodzi o miłość.
Zaczynając jednak od początku —
dziwne, że Kingsley nie powiedział Hermionie, kim będzie jej asystent, patrząc
na to, że gdy Draco i Hermiona byli w Hogwarcie, w dwóch różnych domach, co z
pewnością wiedział, nie do końca za sobą przepadali (przynajmniej w pierwszych
latach). To samo w drugą stronę, Draco również nie wiedział do kogo dokładnie
idzie. Wiem jednak, że to zaplanowany zabieg, więc nie czepiam się już
więcej.
Dwadzieścia lat to mnóstwo
czasu. Tyle dni, jeszcze więcej godzin, miliony minut. A to wszystko jest tak
kruche w porównaniu z miłością, z uczuciem, którym darzy się drugą osobę.
Wydawać by się mogło, że przez taki czas to uczucie może wygasnąć, ale to
kompletna bzdura. To właśnie to świetnie ukazała autorka miniaturki. Jak
niewiele może zmienić się między dwójką ludzi, nawet jeśli cały świat
całkowicie się zmienił. Piękne opisy, piękne słowa, z których wylewało się
mnóstwo emocji. Wzruszyłam się, naprawdę się wzruszyłam! Czułam się jak
Hermiona, tak samo zraniona, czułam jej smutek, jej złość, aż w końcu — tę
pustkę, okropną pustkę, kiedy wiedziała, co należy zrobić, mimo że chciała
czegoś zupełnie innego.
Ich rozmowa, wyrzuty Hermiony,
była jak najbardziej usprawiedliwiona. Nikt przecież nie powinien odchodzić bez
pożegnania, więc te emocje, które odczuwała, nie wydają się niczym dziwnym.
Autorka naprawdę pięknie to wszystko pokazała.
Zakończenie, choć jest smutne,
to trafne i… właściwe. Nie mogła podjąć innej decyzji. Ostatnie zdanie w tym
tekście napawa czytelnika melancholią, smutkiem — idealne zakończenie.
Przyznaję 8 punktów.
—
Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 7/10
Akapity są, tekst ładnie
wyjustowany. Jedyne do czego mogę się przyczepić to użycie dywizów (-) zamiast
pauz (—) lub półpauz (–).
Błędy, które najbardziej
rzuciły mi się w oczy:
„W prawdzie” — powinno być
„wprawdzie”.
„Nie często” — powinno być
„nieczęsto”.
„Nie często słyszy się takie
słowa padające z ust samego Ministra Magii.” — przecinek między „słowa”, a
„padające”.
„całym mim ciele” — literówka.
„Weasley'em” — Weasleyem.
„Emocję zawładnęły…” —
„emocje”.
„Malfoy'a” — „Malfoya”.
—
Inne uwagi, jeśli nie zostały one zawarte w powyższych podpunktach: 2/5
Przyznaję dwa punkty za
prawdziwe, choć smutne, zakończenie.
Ana Bella
— Odniesienie do tematu: 3/3
Praca napisana oczywiście na
temat, bardzo ładnie autorka poradziła sobie z interpretacją piosenki.
— Styl napisanej pracy: 10/10
Miniaturka bardzo mi się
spodobała. Spotkanie po latach Hermiony i Dracona bardzo mi przypadło do gustu.
Dużo emocji przewinęło się przeze mnie, kiedy czytałam tę miniaturkę.
Zwłaszcza, kiedy mieli ze sobą konfrontację. Byłam zawiedziona, za takie
zakończenie, jednakże zrozumiałam, w czym rzecz. Oboje mają rodziny i nie mogą
od tak tego zaprzepaścić, zostawić swoje dzieci, żonę, męża. To byłoby zbyt
bolesne.
Bardzo spodobało mi się zdanie,
które wypowiedział Draco:
„- Przepraszam, Granger -
powiedział po długim czasie ciszy. - Za to, że zdecydowałem wtedy za ciebie.”
To jest po prostu wisienka na
torcie, słowo daję. Te zdanie wygrało całą tę miniaturkę.
— Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 8/10
Pojawiło się parę błędów, które
już wyżej dziewczyny zdążyły wychwycić. Te same, podczas czytania miniaturki,
przewinęły mi się przez głowę, więc myślę, że innych nie zdążyłam zauważyć.
Przeszkadza mi też używanie dywiz zamiast pauz, nad tym musisz koniecznie
popracować. W Wordzie w zakładce „Wstawianie” na samym końcu jest coś takiego
jak „Symbol” i tam właśnie można znaleźć pauzy i półpauzy. Można też skopiować
je w Internecie, ale to już bardziej polecam wtedy oczyszczenie tej pauzy, by
dalszy tekst nie był pisany z jakąś śmieszną czcionką.
— Inne uwagi: 3/5
Daję punkty za całość
miniaturki, za te zdanie, które zawładnęło moim serduszkiem i za przemyślane,
choć niezbyt zadowalające przeze mnie zakończenie. Aczkolwiek życie rządzi się
swoimi prawami i czasem tak jest, że człowiek zmuszony jest do odłożenia swoich
pragnień wobec innych. Smutne, ale nad wyraz prawdziwe i tu idealnie była taka
sytuacja ukazana.
Rady
dla autorki:
Pisz dalej, bo bardzo fajnie Ci
to wychodzi, lubię Dramione, dlatego postaram się wpaść do Ciebie i przeczytać
co nie co. Jeszcze raz powtórzę — kupiłaś mnie tym zdaniem Dracona i zakończeniem
miniaturki.
Jedyne, co jeszcze powtórzę, to
polecam branie się za pauzy a nie dywizy, bo reszta moich wymogów w miniaturce
się pojawiła.
Iluvia
—
Odniesienie do tematu: 3/3
Zdecydowanie jest.
—
Styl napisanej pracy: 8/10
Podobała mi się ta historia.
Ogromnym plusem jest tutaj zakończenie. W większości ff Hermiona nie
powstrzymała by Malfoya i nie myślała o konsekwencji swojej decyzji. Tutaj mamy
tą dojrzałość. Możemy również wczuć się w historię tej pary i odczuć emocje,
które autorka opisuje w fantastyczny sposób.
— Poprawność ortograficzna, stylistyczna, interpunkcyjna: 7/10
Błędny zapis dialogów – w
niektórych miejscach zamiast pauz zostały użyte dywizy. Gdzieniegdzie pojawiają
się błędy interpunkcyjne – w przeciwieństwie do pozostałych ocen, tu pojawiły
się przecinki w miejscach, w których nie powinno ich być. I tak zamiast
“zwłaszcza, że” powinno być “zwłaszcza że”; “teraz, kiedy” – “teraz kiedy”.
—
Inne uwagi: 3/5
Dodatkowe
punkty za kreację bohaterów oraz za dojrzałe podejście do tematu.
